Muson kahveler gerçekten bir farklı bir türdür. Farklı tatları ve düşük asiditesi ile çoğu zaman harika krema saplayan , tatsal açıdan zengin bir nüans oluşturan kahve çekirdekleridir.
Tutarlılığı sağlamak ve kusurları gidermek için yetiştiriciler tarafından yıkanmış (veya “ıslak işlenmiş”) çoğu yüksek dereceli özel kahvenin aksine, muson fasulyeleri, muson mevsimi boyunca Hindistan’ın batı sahilindeki depolarda katlara ayrılarak istiflenir ve yayılır.
Bu depolarda fermantasyona bırakılan çekirdekler , Arap Denizi’nden gelen nem yüklü rüzgarlara maruz bırakılır, deponun açık duvarlarından kahveyi esen rüzgarlar son derece yüksek nem barındırırlar.
Depolarda hali hazırda bir çatı mevcut olduğundan , çekirdekler ıslanmaz.
Bu 12-16 haftalık süreç boyunca, çekirdekler nemi emer, şişer, rengini değiştirir ve en önemlisi, musonlu kahveleri dünyanın en düşük asitli kahvelerine dönüştürerek asiditelerini düşürür. Bardaktaki kahveler bol miktarda gövdeye ve temiz bir fincana dönüşür.
Birçok kişi Hindistan’ı iyi bir çay üreticisi olarak tanıyor olsa da, 150 yıldan uzun süredir Hindistan ‘da istisnai kahveler yetiştiriliyor ve ihraç ediliyor. Bugün Hindistan, Brezilya, Kolombiya, Meksika ve Etiyopya’nın arkasındaki dünyanın en büyük beşinci Arabica kahvesi üreticisidir.
Efsaneye göre, bir hacı olan Baba Budan, yedi kahve çekirdeğini bir kutsal toprakları ziyaretinden sonra , kendi topraklarına geri götürür. Çekirdekleri şu anda Hindistan’daki kahvenin beşiği olarak kabul edilen Karnataka Eyaleti, Chikmahlur’daki dağ mağarasının yanına diktiği söylenir.
Hindistan’daki ticari kahve ekimi 1840’da başladı, İngilizler Güney Hindistan’ın dağlarında kahve tarlaları kurdular, tropikal iklimin, yüksek irtifalarında, güneşli yamaçlarında, bol yağışların ve humus içeriği bakımından zengin topraklarında kahve yetiştiriciliği için ideal olduğunu biliyorlardı ve bunu kanıtladılar.
“Monsooning” Hindistan’dan elde edilen bu çekirdeklerin rengi, şekli ve ebadı, aroması ve tadı özel hasat sonrası işlemlerin sonucudur.
Tarihsel olarak, Kahve, Ümit Burnu’nun çevresine ve varış yerlerine kadar taşınması için dört ila altı ay süren ahşap yelkenli gemilerde Avrupa’ya gönderilirdi.
Su hattının altında depolanmış ve tahtadan sızan deniz suyunun nemli hale getirdiği bir atmosferde tutulan çekirdekler, pazarlara olan uzun yolculuklarında bir dönüşüm geçirirlerdi.
Parlak yeşil renkteki çekirdekler, soluk altın renginde, iki katına kadar hacim kazanan ve tamamen yeni bir bardak profiline ulaşacak çekirdeklere dönüşürlerdi.
Avrupalı müşterilere ilk olarak , Hindistan’dan , alışacakları ve talep etmeye devam edecekleri , lezzet profilini sağlamak amacıyla bir isim bulunmaya çalışıldı.
“Monsooning” süreci daha sonra Hindistan’da sistematik olarak çoğaltılmaya başlandı.
Monsooning süreci, 4-6 inç kalınlığındaki çekirdeklerin doğal yollardan, iyi havalandırılmış tuğla veya beton zeminli depolarda nem yüklü muson rüzgarlarına maruz bırakmaktan oluşur.
Monsooning işleme, daha önce kuru yöntemle işlenmiş olan üst düzey çekirdekler için Arabica cherry AB ile başlar. Nem emilimini eşitlemek için, çekirdekler sık sık toplanır, ardından düzenli aralıklarla nemlendirilir ve tekrar toplanır.
Bu 12-16 haftalık süreç boyunca, çekirdekler aşamalar halinde nemi emer, orijinal boyutlarının neredeyse iki katı kadar şişer ve soluk altın renginden, açık kahverengiye kadar değişen renkler geliştirirler.
Birkaç hafta sonra, kahve tekrar toplanır, tekrar derecelendirilir, paketlenir ve daha uzun süreli depolama için daha kuru bir bölgeye taşınır. Sonuçta (meyan kökü veya kişniş gibi) bağımlı bir hayran grubuna hitap eden eşsiz bir lezzet oluşur.
Bir harmana ilginç notalar ve espresso’ya zengin bir krema ekler. Afiyet olsun
